"How come you never go there..."

Nadszedł dzień koncertu. Koncert jak koncert. Gdyby nie fakt że coś się jednak zmieniło w Willu.. na te dwie godziny zrobił się zupełnie inny. Tylko… tylko trudno mi powiedzieć jaki. Po kilku coverach podszedł do baru żebym mu nalała szklanke jego ulubionego piwa.

-no Niks, jak ci się podobają koledzy w akcji?

- spoko-polerowałam szklanki i sztućce

-ej… mała.. jesteś na mnie zła?

-nie Axl. Tylko jestem w pracy jakbyś nie widział…

-wybacz-wziął haust piwa i odłożył kufel na stół z lekkim stukiem.

- e! laleczko z dużym biustem! Nalej mi whiskacza!- burknął do mnie jeden pijany koleś przy barze

-już się robi sir-musiałam być miła dla klientów. Nie ważne jak mnie nazywali,albo co robili. Gdyby Rodger zauważył że robie coś nie tak, od razu mogłabym szukać pracy gdzieindziej. 

-co to było koleś? Z szacunkiem proszę do tej pani!-krzyknął Will

-Will..uspokój się..jestem w pracy…-odpowiedziałam zmieszana

-ale co uspokój? Co uspokój??!! Ten facet nie może się tak odzywać do cholery jasnej!

-uchh..Will…chodź na zaplecze..musimy pogadać-wyszłam zła, gdy obydwoje znaleźliśmy się na zapleczu zapytałam z wyrzutem-CO TO MIAŁO BYĆ ?CO? pohamuj się troche

-Nicky ten palant nie może się tak do Ciebie odzywać-popatrzyła na mój rowek-co prawda masz ładne zaplecze,ale to nie znaczy że on ma się tak świńsko do ciebie odnosić do kurwy nędzy.-zakryłam zarumieniona piersi

-Will..to moja sprawa,nie twoja..

-ale..kurwa no-chwycił się za głowe jakby miał sobie wyrwać włosy-ZALEŻY MI NA TOBIE ROZUMIESZ?! I NIE CHCE ŻEBY KTOKOLWIEK CIE OBRAŻAŁ!-trzymał mnie w ramionach i potrząsał mną lekko.gdy skończył patrzyłam na niego załzawionymi oczyma.

-Will…przestań-powiedziałam ledwo słyszalnie i wybiegłam z zaplecza.biegłam przed siebie.. byle dalej,tak żeby nikt mnie nigdy nie złapał ani nie zatrzymał. Usiadłam na pagórku i jeszcze dłuższą chwile płakałam. Gdy się nad tym zastanowiłam pomyślałam że nie mam pojęcia czemu płakałam.. za dużo myśli galopowało mi w głowie. CZY TO ZNACZY ŻE WILL MNIE KOCHA?! Boże.. chciałabym myśleć że to nieprawda. Gdy usłyszałam za sobą kroki,podskoczyłam. Ale byłam za bardzo sparaliżowana żeby uciec.

-biegłem za tobą-usłyszałam nagle kojący głos Willa

-niepotrzebnie-odburknełam

-Nicky….huh-usiadł obok mnie i schował twarz w dłonie- może za dużó ci powiedziałem…nie chce zniszczyć naszej przyjaźni,jeszcze tym bardziej przed wyjazdem do Hollywood-dotknął delikatnie mojej ręki tak że przez moje ciało przebiegł silny dreszcz- ale naprawde osiemnaście lat to dużo jak na skrywanie tego że..

-NOSZ DO KURWY NĘDZY GDZIE WY SIĘ SZWĘDACIE!-ooooo…Izzy się znalazł ..szkoda że akurat teraz. Wstaliśmy i otrzepaliśmy się z ziemi.

-huh…to moja wina Iz..ja uciekłam…

-Ale…

-nie Will..za dużo już powiedziałeś-zadzwoniłam do szefa i wziełam sobie wolne na reszte wieczoru. Siedziałam w domu sama, bo mama znów poszła do pracy na nocną zmiane. Nie wiem co w tym momencie było gorsze. Samotne siedzenie w domu? Czy rozmowa z Willym…