do u know what?

-i?-zapytałam prawie z piskiem,chrząknęłam- przepraszam… i? –zapytałam spokojniej

-i co. I nic… a se wymyślił…

-huh..cały on. Napijesz się czegoś?

-martini z coca-colą

-jasne. już –nalałam szklanke coli i kilka dużych kropel Martini- z lodem?

-mhm- Izz już rozsiadł się na kanapie i wyłożył brudne trampy na stolik. zamknęłam oczy i wciągnęłam gwałtownie powietrze i zatrzymałam je w płucach. Chciałam mu zwrócić uwage,ale jakoś nie potrafiłam.podałam mu szklanke z colą i usiadłam naprzeciwko niego w bujanym fotelu.

- to co robimy?

- czemu się mnie pytasz. Jestem facetem. To ty jesteś w naszym stadzie odpowiedzialna za planowanie.-popatrzyłam na niego spode łba

-wysiliłbyś się troszke Iz-mlasnęłam i wypuściłam powietrze nosem,patrząc w okno- rany jego pomysły mnie już przerastają

- ja też wysiadam-upił duży łyk drinka. Nagle usłyszałam chrzęst klucza w zamku

-Nicole! Jestem w domu!

-mamo nie musisz krzyczeć. Jesteśmy w salonie…

-„śmy”? –zajrzała do salonu-o cześć Isbel . co u mamy?

-spoko. Jeszcze żyje –uśmiechnął się lekko

-ahm-bąknęła w roztargnieniu mama szperając w torebce-to dobrze że ma nową fryzure.musze iśc-i poleciała do siebie do pokoju. Izz zmarszczył brwi

-nie mówiłem że mama ma nową fryzurę..

-spoko-przewróciłam oczami- to normalne..ona tak zawsze..

-ona cie nigdy nie słucha?

-och stary. Dobrze że chociaż cie zauważyła-podniosłam lekko brwi-zwykle nawet tego nie robi..

-masakra-zmarszył się Izz

-i co mam zrobić. Taka jest i tyle.

-wiem- zdjął nogi ze stolika- pójde już. Późno już.

-jutro do ciebie wpadne po pr..popołudniu..-uff! Prawie się wygadałam!!

-spoko.mamarobi burito na kolacje. Zaprosze też Willa. Pogadamy o tym wypadzie.

-jasne . do jutra

-pa-wyszedł z domu. Pozostały po nim tylko błodne ślady podeszw trampek. Ta noc była okropna. Cały czas śnił mi się Will na przemian z Izzem i Michelle… budziłam się co godzine oblana potem. Huh.. tego wyjazdu to na pewno nerwowo nie wytrzymam.